Pinsa (pizza-meets-focaccia) met burrata, pittige salami en aubergine

Pizza, wat kan ik daar nou nog over zeggen? Ik zou een heel pleidooi kunnen houden over hoe lekker, comforting en verzadigend een écht goede pizza kan zijn. Over het verschil tussen dunne en dikke bodems, veel of weinig toppings en versgebakken of kant-en-klaar. En over hoe ongelofelijk blij ik nog steeds ben met mijn pizzaoven op het balkon (je wil nooit meer anders als je er een hebt, dat is dan wel weer jammer).

Maar, eigenlijk is het heel simpel: bijna iedereen houdt wel van pizza. En daarom is het des te fijner dat er ook in de supermarkt steeds meer prima kant-en-klare opties komen, zoals de pinsa.

Wat is een pinsa?

Nee, een pinsa is officieel (voor zover ik weet) geen pizza, maar het lijkt er wel op. Het is een uit Rome afkomstig platbrood wat het best valt te omschrijven als een liefdesbaby tussen de klassieke Napolitaanse pizza en een focaccia, maar dan net wat luchtiger. Door het gebruik van onder andere rijstmeel wordt het deeg namelijk luchtiger, waardoor een pinsa ook ideaal is voor bij de borrel.

De afgelopen jaren zag ik ze steeds vaker voorbij komen, zowel in Rome zelf als in de supermarkt. Zo verkocht Albert Heijn ze een tijdje in het versvak van eigen merk en kreeg ik vorige week een pakketje opgestuurd van Bertolli (#gekregen*) en Revue de Lot met daarin kant-en-klare pinsabodems. Je hoeft ze alleen nog een paar minuten te bakken in de oven, beleggen met een handjevol ingrediënten en klaar ben je.

De pinsabodems van Bertolli liggen bij de tomaten in blik en kant-en-klare pesto (hun arrabiatapesto is echt lekker!) en zijn van een handig formaat. Zo is 1 stuk vergelijkbaar met een flinke pizza en door de rechthoekige vorm kun je ze makkelijk verdelen in stukjes voor bijvoorbeeld bij de borrel.

*Ik krijg niet betaald om Bertolli te noemen, dit is mijn eigen keuze en doe ik alleen omdat ik achter de producten die ik noem sta. Dit geldt voor al mijn content, geschreven of gefotografeerd.

Pinsa met burrata, pittige salami en aubergine

Ik belegde vorige week mijn pinsa met een mix van kant-en-klare pizzasaus (nu van Bertolli, maar die van Mutti gebruik ik eigenlijk standaard voor pizza’s) en de arrabiatapesto, gebakken aubergine, pittige salami, burrata en verse oregano. De pinsa bakte ik volgens de instructies op de verpakking en belegde ik daarna met al het lekkers. Het enige waar wat tijd in gaat zitten is het roosteren van de aubergine, maar je zou ook kant-en-klaar geroosterde aubergine of paprika uit pot kunnen gebruiken.

Ingrediënten voor 1 pinsa (voor 1-4 personen)

• 1/2 aubergine
• 1 pinsabodem (bijvoorbeeld van Bertolli)
• 4 el pizzasaus
• 1 el pittige rode pesto of ‘nduja (of 1 tl chilivlokken)
• 75 g burrata (1/2 bol) of straciatella
• 5 plakken pittige salami
• 1 el verse oreganoblaadjes
• Olijfolie om in te bakken

Bereidingswijze

1. Verwarm de oven voor op 200-220 graden (afhankelijk van je oven).
2. Snijd de aubergine in ronde of langwerpige plakken van ongeveer een centimeter dik: niet te dik en niet te dun. Verwarm een grote koekenpan of grillpan op hoog vuur en bestrijk de plakken royaal (ja echt, ze mogen echt een flinke laag hebben) en aan beide kanten met olijfolie.
3. Bak de aubergine aan beide kanten goudbruin goudbruin en gaar. Breng op smaak met zout en peper en leg apart.
4. Bak de pinsa 5 minuten in de oven.
5. Meng ondertussen de pizzasaus met de pittige rode pesto (arrabiatapesto) of ‘nduja.
6. Besmeer de pinsa met de pizzasaus. Verdeel de burrata of straciatella, aubergine en salami over de pinsa. Top met de oreganoblaadjes en serveer direct.